حدیث زندگیم را بخوان واشک مریز 

انگاه که همه آمالها وارزوهایم در آتش سوختند ومندخود را بیش از همیشه نا چیز وناتوان  یافتم ،من بودم اشکهای بی مهابایم ،

من بودم اشک تنهای تنها 

حدیث زندگیم را بخوان واشک مریز 

آنگاه که درمیان دریای طوفان زا تنها در زورقی شکسته فریاد می زدم 

آنجا که دریا وآسمان دست در دست هم به اشکهایم زل زده مرا می نگریستند 

وقطره های جاری اشکم در دریا گم می شدند آنجا که طوفان بی رحمانه فریاد های مظلومانه ام را می بلعید  و هیچکس صدای مرا  نمی شنید 

کوسه ماهیها آه های مرا می بلعیدند

 حدیث زندگیم را بخوان واشک مریز 

از دل نردبانی ساختم ،تا همراه اولین پرتو خورشید

سلام بر نورو روشنایی کنم ،

سلام بر رویش دوباره سلام بر نسیم سپیده دمان 

که جان دوباره ام بخشیده سلام برامید سلام برعشق 

سلام برجوانه های سبز وشکوفه ها وگلهای همیشه خندان 

صدیقه اژه ای          وبلاگ شیدای اصفهانی